kształcić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, kształcićcę, kształcićci, kształć, kształcićcony {{/stl 8}}– wykształcić {{/stl 13}}{{stl 8}}ndk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przekazywać komuś wiedzę, umiejętności,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kształcić — ndk VIa, kształcićcę, kształcićcisz, kształć, kształcićcił, kształcićcony 1. «przekazywać komuś pewien zasób wiedzy, umiejętności, wiadomości w jakiejś dziedzinie; uczyć kogoś, posyłać do szkół na naukę» Wyższe uczelnie kształcą tysiące studentów … Słownik języka polskiego
kształcić się — I – wykształcić się {{/stl 13}}{{stl 33}} przyswajać sobie pewien zasób wiedzy, informacji z danej dziedziny, opanowywać pewne umiejętności; zdobywać wykształcenie w szkołach :{{/stl 33}}{{stl 10}}Kształcić się na uczelni, w szkole. Kształcić się … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pracować — ndk IV, pracowaćcuję, pracowaćcujesz, pracowaćcuj, pracowaćował 1. «wykonywać jakąś pracę, spełniać jakieś czynności; zajmować się czymś, robić coś» Pracować fizycznie, umysłowo, naukowo. Pracować zawodowo, zarobkowo, społecznie. Pracować… … Słownik języka polskiego
sposobić — ndk VIa, sposobićbię, sposobićbisz, sposobićsób, sposobićbił, sposobićbiony 1. przestarz. «urządzać, przygotowywać» 2. przestarz. «uczyć, kształcić, przysposabiać do czegoś» sposobić się 1. przestarz. «przygotowywać się do czegoś, zamierzać coś… … Słownik języka polskiego
uczyć — ndk VIb, uczę, uczysz, ucz, uczył, uczony 1. «przekazywać komuś określone wiadomości, wiedzę, umiejętności; udzielać nauki; wdrażać, wprawiać kogoś w coś, ćwiczyć w czymś, przyuczać, przyzwyczajać do czegoś, pouczać o czymś; być nauczycielem… … Słownik języka polskiego
dokształcać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dokształcaćam, dokształcaća, dokształcaćają, dokształcaćany {{/stl 8}}– dokształcić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, dokształcaćcę, dokształcaćci, dokształcaćkształć, dokształcaćcony {{/stl 8}}{{stl 7}} prowadzić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
artysta — m odm. jak ż IV, CMs. artystayście; lm M. artystayści, DB. artystatów 1. «twórca lub odtwórca dzieła sztuki» Artysta genialny, awangardowy. Artysta dramatyczny, sceniczny, estradowy, kabaretowy, filmowy, cyrkowy. Artysta grafik. Artysta malarz.… … Słownik języka polskiego
charakter — m IV, D. u, Ms. charaktererze; lm M. y 1. «właściwy danemu człowiekowi zespół względnie stałych podstawowych cech psychicznych, określających jego stosunek do rzeczywistości, motywację jego czynów i przyjmowany system wartości oraz wynikające… … Słownik języka polskiego
ćwiczyć — ndk VIb, ćwiczyćczę, ćwiczyćczysz, ćwicz, ćwiczyćczył, ćwiczyćczony 1. «zaprawiać, sposobić do czegoś, doskonalić w czymś; wprawiać, kształcić» Ćwiczyć umysł, wolę. Ćwiczyć kogoś w sztuce wojennej. W czasie zabawy dzieci ćwiczyły sprawność… … Słownik języka polskiego
edukować — ndk IV, edukowaćkuję, edukowaćkujesz, edukowaćkuj, edukowaćował, edukowaćowany książk. «wychowywać głównie pod względem umysłowym; kształcić, uczyć (często z odcieniem ironicznym)» Wszechstronnie edukowany. Edukowała go ulica. edukować się «być… … Słownik języka polskiego
